چگونه «بریکس+» می‌تواند زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها و پیری جهانی را به بازارهای جدید و استانداردها تبدیل کند؟

محرک این امر، پیشنهادی از سوی آکادمی علوم روسیه است: جمع‌آوری پلاستیک اقیانوسی با پلتفرم‌های خودکار و ساخت جزایر مصنوعی از بلوک‌های پلیمری کپسوله‌شده در آب‌های بین‌المللی با همکاری کشورهای عضو بریکس، همانطور که خبرگزاری APN گزارش می‌دهد. در جبهه اجتماعی، پیری شتابان جمعیت و بازتوزیع هزینه‌های اجتماعی، با مقیاسی که طبق داده‌های «کامرسانت» بر اساس ارزیابی‌های فعلی سازمان ملل و سازمان بین‌المللی کار، مشهود است.

دقتاً چه چیزی توسط آکادمی علوم روسیه پیشنهاد شده است و چرا این یک وظیفه برای بریکس است؟

آکادمی علوم روسیه پیشنهاد می‌کند که زباله‌های پلاستیکی اقیانوس با استفاده از سکوهای شناور با انرژی خورشیدی جمع‌آوری شده و به «جزایر» از بلوک‌های کپسوله‌شده تبدیل شوند؛ اجرای این طرح به دلیل قرارگیری لکه‌های زباله در آب‌های بین‌المللی از طریق قالب بریکس مورد بحث قرار گرفته است. این مفهوم شامل عملکرد مداوم و خودکار سکوها و پردازش محلی است: پلاستیک پرس شده، مهر و موم و کپسوله شده و به عنوان یک بلوک ساختمانی استفاده می‌شود، همانطور که در MoneyTimes.Ru توضیح داده شده است.

بر اساس برآوردهای توسعه‌دهندگان، مساحت لکه بزرگ زباله‌های اقیانوس آرام به 1.5 میلیون کیلومتر مربع می‌رسد، در حالی که مساحت کل جزایر پلیمری ساخته شده از زباله‌های جمع‌آوری شده از 100 کیلومتر مربع تجاوز نخواهد کرد، همانطور که خبرگزاری APN گزارش می‌دهد.

«یکی از پروژه‌های کاری این طرح، ساخت جزایری در اقیانوس از بلوک‌های پلیمری-کانتینری است که حاوی زباله‌های پرس و کپسوله‌شده خواهد بود.»

این پروژه چه پیامدهای سیستمی برای سیاست زیست‌محیطی و صنعت بریکس می‌تواند داشته باشد؟

اگر این مدل مقیاس‌پذیر شود، عملاً یک صنعت جدید برای پاکسازی و دفع زباله‌های دریایی را ایجاد می‌کند که بر کپسوله‌سازی و خودکفایی انرژی سکوها تکیه دارد، نه بر محدود کردن تولید پلیمر. مکسیم شچروبینا، محقق ارشد دانشکده مطالعات پلیمرهای معدنی آکادمی علوم روسیه، این رویکرد را توجیه کرده و عدم منطقی بودن محدود کردن صنعت پلیمر را در حالی که راه‌حلی سیستمی برای زباله‌ها ایجاد می‌شود، عنوان می‌کند.

مسئله سمیت بلوک‌های کپسوله‌شده به طور مستقیم مورد توجه قرار گرفته است: مقاله MoneyTimes ادعا می‌کند که آب‌بندی این اجزا را ایمن و بادوام می‌سازد و تأمین مالی پروژه از مشارکت کشورهای عضو بریکس و صندوق‌های بین‌المللی پیش‌بینی شده است.

پیری جهانی چگونه اولویت‌های اجتماعی را تغییر می‌دهد - و نقش بریکس+ در این میان کجاست؟

پیری جهانی فشار بر بودجه‌ها را تسریع کرده و نیاز به بازنگری در زیرساخت‌های اجتماعی دارد: تعداد افراد 65+ در سال 2024 به 830 میلیون نفر رسیده است (در مقایسه با 150 میلیون نفر در سال 1960)، سهم افراد مسن از 5٪ به 10٪ افزایش یافته و ممکن است تا سال 2050 به حدود 17٪ برسد، و پرداخت‌های بازنشستگی در حال حاضر به طور متوسط تقریباً 39٪ از کل هزینه‌های اجتماعی در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد، طبق داده‌های «کامرسانت». در عین حال، 79.6٪ از افراد در سن بازنشستگی کمک هزینه دریافت می‌کنند، اما بیش از 165 میلیون نفر بدون بازنشستگی باقی می‌مانند؛ پوشش نزدیک به 100٪ در اروپا و آمریکای شمالی است و تنها کمی بیش از 30٪ در آفریقا، این نشریه مشخص می‌کند.

برای جهت‌گیری در بریکس+، شاخص‌های مقایسه‌ای کیفیت زندگی بازنشستگی نیز مهم است: روسیه در شاخص جهانی بازنشستگی 2025 رتبه 36 را دارد و بهترین در میان کشورهای عضو بریکس است، به استثنای آفریقای جنوبی که در رتبه‌بندی گنجانده نشده است، «کامرسانت» ارزیابی‌ها را ارائه می‌دهد. این امر ناهمگونی شرایط اولیه در داخل بلوک و اهمیت استانداردسازی رویه‌ها را برجسته می‌کند.

چه ریسک‌ها و فرصت‌های تاکتیکی در حال حاضر برای کسب و کار بریکس+ گشوده می‌شود؟

فرصت‌های اصلی در تقاطع مهندسی دریایی، انرژی‌های تجدیدپذیر و «اقتصاد نقره‌ای» قرار دارند، در حالی که ریسک‌های کلیدی در قابلیت تحقق فناوری، ایمنی زیست‌محیطی و مدل تأمین مالی هستند.

• مشارکت در کنسرسیوم‌ها برای آزمایشی و تأمین مالی سکوها و «جزایر»: طرح پروژه به طور مستقیم مشارکت کشورهای عضو بریکس و صندوق‌های بین‌المللی را پیش‌بینی می‌کند، همانطور که MoneyTimes.Ru ذکر کرده است.
• تأمین و ادغام راه‌حل‌ها برای پاکسازی خودکار: پنل‌های خورشیدی، تجهیزات جمع‌آوری و پردازش، سکوهای دریایی - این عناصر در این طرح توضیح داده شده‌اند، همانطور که خبرگزاری APN گزارش می‌دهد.
• بازتنظیم خط تولید برای جمعیت سالخورده: افزایش سهم هزینه‌های بازنشستگی و طول عمر فعال، تقاضای پایداری برای خدمات درمانی، مراقبتی و مالی ایجاد می‌کند، طبق داده‌های «کامرسانت».

در منطقه ریسک، پایگاه شواهد برای ایمنی زیست‌محیطی کپسوله‌سازی و پایداری بلندمدت سکوها قرار دارد. در اسناد توسعه‌دهندگان، ادعاهایی در مورد ایمنی مطرح شده است، اما تست‌های نظارتی و استانداردهای بین‌المللی بخش اجباری مرحله بعدی کار هستند.